مردی ساعتهای متوالی نشسته بود و به تلاش پروانه ای برای خروج از پیله اش نگاه می کرد. پروانه توانست حفرهء کوچکی ایجاد کند. اما بدنش بزرگتر از ان بود که از حفره بگذرد. بعد از زمان درازی به نظر رسید که خسته شده و بی حرکت ماند.

مرد تصمیم گرفت به پروانه کمک کند: با دقت  بقیهء پیله را باز کرد و بی درنگ پروانه را آزاد کرد. اما بدن پروانه مچاله و کوچک بود و بالهایش به هم چسبیده بود.

مرد همچنان پروانه را نگاه می کرد و امیدوار بود که هر لحظه بال های پروانه باز شوند و به پرواز دراید.

اما هیچ اتفاقی نیفتاد. پروانه بقیهء زندگی اش را با بدنی مچاله و بالهای به هم چسبیده گذراند. نمی توانست پرواز کند.

مرد  نفهمیده بود که آن سوراخ کوچک و تلاش پروانه برای عبور از ان سوراخ. روشی است که طبیعت برای ورزیده کردن بدن پروانه و تقویت بالهای او به کار کی برد.

گاهی کار طاقت فرسا درست همان چیزی است که ما را در رویارویی با مانع بعدی آماده می کند.

کسی که از این کار طاقت فرسا خودداری کند یا کسی که کمک نادرستی بگیرد هرگز نمی تواند به سوی سرنوشتش پرواز کند .